seni kollarımda öldürdüm dün gece. haberin bile olmadı. hiç aşkın sızlamadı o akşam.
gözlerini dikemedin karanlığıma, sadece sen ve ellerin. off, o ellerin..
bana dokunan, tenine şevkatini, yüzüme kokunu veren..
seni kollarımda öldürdüm dün gece ve bir damla çığlığın akmadı sahile. sokak köpekleri hiç sevişmedi bulvar köşelerinde. dandik bi şarkı çaldı farları bile çalışmayan arabanın birinde. annen yitirdiği yıllarına ağladı. sokak çocukları tinere buladı şehrimizi. güneş ay'ın yüzünden denize aktı.. kum yutamadı istiridyeler.
hiç kimse sevişmedi o akşam. yatağın, terine buladığın erkekleri ağladı.
nefes almayan ruhun tahtalarımı ıslatıyor şimdi. rengi değişiyor parkenin. tek paylaştığımız hava vardı, içine dolamıyorum..
sana dokununca titreyen ellerimle okşuyorum. kapıları yaktım, ışıkları açtım, kalpleri kırdım. mutfakta hiç kesilmemiş turuncu tırnaklarımı buldum. sonra onlara isimler koydum. sevdiğim meyvelerin kokularına sakladım. açtım camları, istediğim şehirlere gittiler.
portakal getirir seni bana..
mevsimleri yuttum ellerimle. çocuk olduğum her gün için bir yara açtım omzuma.
sonbahar kustum sıçtığın "sonra" lara..
kollarımda öldün ve kimseyi şahit bırakmadım yalnızlığına.
kediler yıkandı, balıklar kurudu şimdi..
