Ben ne yapıyorum? Kendime kiralık hayatlar alıyorum, her geçen gün biraz daha ben olmaktan çıkmama neden olan. insanlar var orda, onları üzüyorum. kırdığım onca kalp, onca insan yığınına bakıyorum. naapıyorum ben. saçmalıyorum.
yitip gittiğim zamanlar var. daha çok gencim biliyorum. yazdığım onca masal var.. bir dalıyorum, bir uyaniyorum. sevmeye çalışıyorum hep, kadınlar var. sen varsın orda. off biraz durmak istiyorum. biraz portakal herşeyi çözücek. ellerime bakıyorum, yaşamış ellerim var. yaralı parmaklarım, yenmiş tırnaklarım. patlamış avuçlarımının nedenini bile merak etmiyorum.
aynaya bakıyorum. gülüyorum.. mimiklerim çok değişmiş. ben değişmişim. neydi derdim o insanlarla bilmiyorum. mutlumuyum diye baklıyorum cevapsız sorulara neden oluyorum.
kimim ben ?
bilmiyorum.
oynadığım roman kahramanlarında aradığım bi aşk vardı onuda yitirdim biliyorum. bi kız var. çok uzaklarda... çok masum.. dokunmak istiyorum, üzülücek.. dokunmak istemiyorum. bi süt dişini daha çekmeye cesaret edemiyorum.
soğuk.
titriyorum.
üşümekten hiç yorulmuyorum. sanki ordan çıkıcakmışsın gibi hala o sokaktan geçerken bi 5 saniye sana bakıyorum.
yürüyorum. o arıyor. içimi ısıttı sesi. evet şimdi sıcak.
"neden benden kaçıyorsun?" diyor.
nedenini üzdüğüm başka biri çok iyi biliyor. kokusu. onu düşünüyorum. "evet aşık olabilirim" diyorum.
ama korkuyorum. imkansızlığından yoruluyorum.. çok güzel bakıyor.. boynu.. uff düşünmeden edemiyorum. beni senden bi o kurtarabilir biliyorum ama ilerliyemiyorum.
geliyorsun. "aşık olabilirim" diyorsun.. herşey değişiyor. herşey yer değiştiriyor. karlar eridi şimdi.. yazın ortasında portakal soyuyorum. ellerim sararıyor.
şimdi herşey daha turuncu.
yitip gittiğim zamanlar var. daha çok gencim biliyorum. yazdığım onca masal var.. bir dalıyorum, bir uyaniyorum. sevmeye çalışıyorum hep, kadınlar var. sen varsın orda. off biraz durmak istiyorum. biraz portakal herşeyi çözücek. ellerime bakıyorum, yaşamış ellerim var. yaralı parmaklarım, yenmiş tırnaklarım. patlamış avuçlarımının nedenini bile merak etmiyorum.
aynaya bakıyorum. gülüyorum.. mimiklerim çok değişmiş. ben değişmişim. neydi derdim o insanlarla bilmiyorum. mutlumuyum diye baklıyorum cevapsız sorulara neden oluyorum.
kimim ben ?
bilmiyorum.
oynadığım roman kahramanlarında aradığım bi aşk vardı onuda yitirdim biliyorum. bi kız var. çok uzaklarda... çok masum.. dokunmak istiyorum, üzülücek.. dokunmak istemiyorum. bi süt dişini daha çekmeye cesaret edemiyorum.
soğuk.
titriyorum.
üşümekten hiç yorulmuyorum. sanki ordan çıkıcakmışsın gibi hala o sokaktan geçerken bi 5 saniye sana bakıyorum.
yürüyorum. o arıyor. içimi ısıttı sesi. evet şimdi sıcak.
"neden benden kaçıyorsun?" diyor.
nedenini üzdüğüm başka biri çok iyi biliyor. kokusu. onu düşünüyorum. "evet aşık olabilirim" diyorum.
ama korkuyorum. imkansızlığından yoruluyorum.. çok güzel bakıyor.. boynu.. uff düşünmeden edemiyorum. beni senden bi o kurtarabilir biliyorum ama ilerliyemiyorum.
geliyorsun. "aşık olabilirim" diyorsun.. herşey değişiyor. herşey yer değiştiriyor. karlar eridi şimdi.. yazın ortasında portakal soyuyorum. ellerim sararıyor.
şimdi herşey daha turuncu.
